Toen ik vertelde dat ik als coach aan de slag ben, stelde ze me de vraag waar mijn expertise ligt.
Mmmh, die vraag triggerde me. Moet dat dan… een expertise?
Oké, ik bied oa loopbaancoaching aan maar voor mij voelt dat als een stukje van een veel groter geheel: het leven.
Ik ben gedurende mijn leven in contact gekomen met heel wat zaken:
*echtscheiding
*narcisme
*pesterijen op het werk
*dood
*alleen-moederschap
*orgaandonatie
*kanker
*LAT-relatie
*niet weten wat ik wil
*bore-out
*…..
Dus ja, ik kan me in veel specialiseren als ik het lijstje nu zo zie. Maar wil ik dat? Vandaag de dag niet, nee.(met alle respect en zonder oordeel naar diegenen die van zo’n gebeurtenissen wel een specialisatie maken)
Voor mij gaat het eerder over:
Hoe reageer je op die gebeurtenissen? Hoe ga je ermee om?
Kan je die gebeurtenissen uiteindelijk als les zien? Om van daaruit te groeien en een krachtiger mens te worden?
Voel je dat die gebeurtenissen je blokkeren en ben je bereid om er werk van te maken zodat je toch een vervuld leven leeft?
Daar gaat het bij mij om.
Heb je vragen? Je kan me bereiken via els@focus-together.be
