Wel, mijn loopbaan was een hele zoektocht.
Na mijn afstuderen, rolde ik op automatische piloot in een job.
Automatische piloot: na mijn sollicitatie kreeg ik een job aangeboden en ik zei toe zonder er écht bij stil te staan of ik dit wel zag zitten.
Op zich niet zo erg of abnormaal natuurlijk, zeker niet op die jonge leeftijd.
Je moet ergens beginnen en al doende kom je wel te weten welke richting je uit wil. Een job is geen vaststaand feit.
Ik verdiende veel en had veel verlofdagen. Maar… het knaagde… ik voelde me niet gelukkig. Ik had het gevoel dat ik te ver van het product stond en de omgeving, die vooral op presteren en omzet gericht was, lag me niet.
Dus… ik op zoek naar een nieuwe job die meer mens gerelateerd was.
Voor de functie die ik in gedachte had, nl. consulent bleek ik vanuit assessments niet commercieel genoeg maar ze boden me wel een job aan als dossierbeheerder.
Ook hier weer ja gezegd – geen idee vanuit welke drijfveer.
Ik deed mijn job graag en de contacten met leden – ook al was het dan telefonisch – waren een leuke extra.
Maar na een tijd merkte ik dat ik meer aankon. Ik vormde me een beeld van hoe ik me zag in de organisatie en ging het gesprek aan met mijn leidinggevende. Het antwoord: “je hebt het juiste diploma niet”.
Dus ik zat vast. Meer en meer ging ik verlangen naar verlof.
De pesterijen die ik van een collega cadeau kreeg, deden er natuurlijk ook geen goed aan.
Uiteindelijk – door allerlei omstandigheden – bleef ik thuis. Ik nam de tijd om mezelf eens onder de loep te nemen: wat wil IK nu, wie ben ik, waar wil ik naartoe, wat houdt me tegen?
Het werd een mooi traject waarbij ik vrijwilligerswerk deed om te proeven. Wat ligt mij?
Opleidingen die ik aanging: lesgeven, rijschoolinstructeur, en informatie inwinnen: onthaalmoeder, b&b of tearoom openen om dan te constateren dat het toch niet haalbaar was of iets dat niet vanuit een diep verlangen kwam.
Het ondernemerschap was wel iets dat ontzettend kriebelde. Dit terwijl ik opgegroeid ben als een introvert iemand en absoluut niet vertoefde in een ondernemersomgeving.
Maar de opleiding tot Virtueel Assistent bleef plakken. Dus ik startte vol vertrouwen en het lukte me!
Het lukte me maar tegelijk bleef er nog iets knagen… ik voelde dat ik er nog iets naast wilde.
Toen er mensen op mijn pad kwamen die wilde weten hoe ik het VA-schap startte, werd het duidelijk: Ik wil anderen helpen om mogelijkheden te zien en zichzelf te ontdekken zodat ze groeien en datgene gaan doen waar ze zo naar verlangen.
Gedaan met op automatische piloot te leven… voor iedereen…
Want hoe mooi is dat… mensen die hun verlangen volgen… net zoals ik… blijven zoeken totdat je datgene tegenkomt waarbij je voelt:
“de puzzel is compleet”.
Vandaar dat ik aan de slag ben met mensen…. als loopbaancoach… vanuit eigen ervaring, eigen struggles die zo’n zoektocht met zich meebrengt.
Ik gun het jou van harte om je plaatsje en puzzelstukje te vinden.
Kan ik je daar bij helpen?
Stuur me een mailtje of whatsapp (els@focus-together.be, 0495/ 93 66 82.)
