Ruzie in het huishouden
Enkele maanden geleden…
Sinds een paar weken lopen er in de wei achter de tuin een koppel ganzen met kuikens. Altijd tof om te zien hoe het gezinnetje zich voortbeweegt en de kleintjes afschermt voor de andere dieren.
Terwijl ik vandaag de was aan het ophangen was, hoorde ik gestommel en een lawaai vanuit de aangrenzende wei. Opeens begon één gans te blazen naar een soortgenoot. De andere soortgenoten krijsten terwijl ze de kuikens verder weg brachten.
Het blazen en krijsen duurden zo’n 5 minuten en ebden dan weg. Ik vroeg me af wat ze communiceerden. Dat er ruzie in het huishouden was, was overduidelijk.
Grappig om te zien dat elke diersoort op zijn manier met elkaar communiceert.
Zo ook dus de mens. Communicatie is toch een belangrijk onderdeel van ons samenleven, vind ik. Als je elkaar niet begrijpt, gebeuren er misverstanden en conflicten die niet nodig zijn. Ikzelf kan niet tegen conflicten en hou daarom van open en eerlijke communicatie. Probeer duidelijk te maken, wat je écht wil. Al komt het eruit met horten en stoten. Probeer het! Als de andere partij het niet begrijpt dan kan deze op basis van vragen stellen al een hele stap verder komen.
Opkomen en loslaten
Nog een gelijkenis tussen de gans en de mens: opkomen voor de kinderen.
Het treft me dat moeders enorm opkomen voor de kinderen. (Dit zal ook wel voor vaders gelden maar als alleenstaande moeder, heb ik het hier alleen over de moeders, waarbij het volgens mij de natuur is.) Soms kan je daar zo ver ingaan dat je buiten je comfortzone gaat. Als moeder wil je je kind immers motiveren, aanzetten tot actie als hij het moeilijk heeft om die bepaalde stap te zetten. Je wil je kind gelukkig zien en daarvoor kan je ver gaan. Je zou constant voor hem in de bres willen springen maar op een bepaald ogenblik is het aan hem om datgene te doen wat hem gelukkig maakt. Dat noemen ze ‘loslaten’, zeker?
Volgende week zullen weer vele ouders moeten loslaten. Je bent al even zenuwachtig als je kind bij het nieuwe schooljaar. Zeker als het gaat om een nieuwe school, nieuwe klas.
Langs de ene kant ben je trots en blij dat ze groot worden en zelfstandiger worden. Langs de andere kant wil je ze toch nog beschermen voor teleurstellingen en minder leuke momenten. Ik hou in het achterhoofd: “Als we onze kinderen alles op een blaadje presenteren, leren ze niets over het leven en kunnen ze later niet voor zichzelf opkomen. Dus daar helpen we ze zeker niet mee.”
Wat loslaten voor jou als ouder betekent, is groeien voor het kind.
